جدول جو
جدول جو

معنی عبدالله کلبی - جستجوی لغت در جدول جو

عبدالله کلبی
(عَ دُلْ لاه)
ابن محمد بن علی کلبی. از امراء کلبیان اصحاب صقلیه است که خطبه بنام ملوک فاطمیۀ مصر میکردند. به سال 375 هجری قمری بعد از مرگ برادر خود جعفر به امارت رسید. او مردی ادیب و دوستدار علم و علماء بود. به سال 379 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی)
ابن رؤبه بن لبیدبن صخرالتمیمی. از شعراء جاهلی است. در جاهلیت متولد شد سپس اسلام آورد و تازمان خلافت ولید بن عبدالملک بزیست. سرانجام زمین گیر شد و به سال 90 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی)
ابن ابی بکر بن عبدالله بن عبدالرحمان باشمیله. از افاضل یمن بود و شعر میگفت. او را دیوانی است. وی به سال 916 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

عبدالله کرخی
(کَ)
عبدالله بن حسن بن دلهم ابوالحسن الکرخی (260- 340 هجری قمری). منسوب به کرخ جدان است. وی بر مذهب ابوحنیفه بود. (از معجم البلدان). از اوست: کتاب المختصر در فقه و مسئله فی الاشربه و تحلیل نبیذ التمر. (یادداشت مؤلف). وی از فقهای نامی عراق عرب و محل استفاده و مراجعۀ دیگر فقهای وقت بوده است. (از ریحانه الادب)
ابوبکر محمد بن الحسین الکرخی، مکنی به فخرالملوک. در 407 هجری قمری وفات یافت. از اوست: 1- الفخری فی الجبر و المقابله، این کتاب را فرانتس واپکی تصحیح کرده و مقدمه ای به عنوان ’علم جبر نزد عرب’ بر آن نوشته است. 2- الکافی فی الحساب که علامه هوخهایم آن را تصحیح کرده است. (از معجم المطبوعات ج 2 ستون 155)
لغت نامه دهخدا
عبدالله قربی
(قِ بی ی)
عبدالله بن ایوب. از محدثان است. (منتهی الارب). در تاریخ اسلام، محدثان نقش برجسته ای در حفظ و گسترش علم حدیث داشتند. آنان با استفاده از قدرت حافظه، پژوهش های میدانی و مصاحبه با راویان مختلف، احادیث صحیح را شناسایی و برای نسل های بعدی ثبت کردند. محدثان در دوران های مختلف با ایجاد قواعد علمی برای بررسی سند و متن حدیث، یکی از مهم ترین ارکان حفظ اصالت دین اسلام را تشکیل می دهند.
لغت نامه دهخدا
عبدالله شعبی
(شِ)
عبدالله بن مظفر. محدث است. (از منتهی الارب). عنوان محدث تنها به کسی داده می شد که هم علم و هم تقوای لازم برای نقل حدیث را دارا بود. این افراد با حفظ سنت نبوی، در برابر تحریف ها ایستادند و با نوشتن کتاب های حدیثی معتبر، دین اسلام را به شکل صحیح به نسل های آینده منتقل کردند. آنان نه تنها ناقلان حدیث، بلکه نگهبانان فرهنگ اسلامی بودند که با جدیت در انتقال صحیح معارف اسلامی کوشیدند.
لغت نامه دهخدا
ابوالفتوح یوسف ابن عبدالله کلبی
ابن عبدالله بن محمد کلبی، مکنی ومعروف به ابوالفتوح. از آل ابوالحسین کلبی از امرای صقلیه (سیسیل) در زمان فاطمیان (عبیدیان) و از دست نشاندگان آنان بود. پس از مرگ پدر به سال 379 هجری قمریبه موجب عهد پدر ولایت صقلیه یافت، سپس توقیع عزیز فاطمی به ولایت او رسید و از طرف او لقب ’ثقهالدوله’ یافت. مردم صقلیه در عهد او آسایش و سعادت یافتند و ازشر دشمنان داخلی و خارجی ایمن شدند. یوسف به سال 388 هجری قمری فالج شد و جانب راست بدنش از کار افتاد و در نتیجه کار را به پسرش جعفر واگذاشت، اما برادر جعفر، علی بر او شورید، ولی جعفر او را شکست داد و کشت و خود بدسیرتی پیشه ساخت. مردم صقلیه بر او شوریدندو قصر امارت را محاصره کردند. یوسف بر هودجی نشست وبه سوی صقلیون روی آورد. مردم پیش او آمدند و درخواست عزل جعفر و جانشینی پسر دیگرش ’احمد اکحل’ را کردند. یوسف درخواست آنان را اجابت کرد و در نتیجه شورش فروخوابید و جعفر را به مصر تبعید کرد. مرگ او بعد از سال 410 هجری قمری روی داده است.
لغت نامه دهخدا